در پی تداوم جنایت‌های رژیم صهیونیستی، نشست فوق‌العاده شورای وزرای خارجه سازمان همکاری اسلامی به ابتکار ایران برگزار شد. وزیر امور خارجه کشورمان، سیدعباس عراقچی، در سخنرانی خود با هشدار درباره «نسل‌کشی سازمان‌یافته در غزه»، از کشورهای اسلامی و همه ملت‌ها خواست در کنار عدالت، کرامت و انسانیت ایستاده و برای پایان محاصره و اشغالگری اقدام قاطع و فوری انجام دهند.
تهران- ایران ویو۲۴
با تداوم جنایت‌های رژیم صهیونیستی، جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ از طریق مکاتبه «سیدعباس عراقچی» وزیر امور خارجه با دبیرکل سازمان همکاری اسلامی، بر اساس منشور این سازمان خواستار تشکیل نشست فوق‌العاده شورای وزیران شد تا وضعیت فاجعه‌بار انسانی در غزه مورد بررسی قرار گیرد. در پی این درخواست، وزرای خارجه ترکیه ـ در مقام رئیس شورای وزیران ـ و فلسطین نیز تقاضاهای مشابهی مطرح کردند. سرانجام با اعلام نمایندگی دائم عربستان سعودی نزد سازمان همکاری اسلامی، نشست مقامات ارشد روز یکشنبه ۲ شهریور ۱۴۰۴ و نشست شورای وزیران امور خارجه روز دوشنبه ۳ شهریور در مقر دبیرخانه برگزار شد.
در این نشست، «سیدعباس عراقچی» وزیر خارجه کشورمان سخنرانی کوتاهی ایراد کرد. متن کامل سخنان او به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه‌الله و برکاتهامروز در لحظه‌ای گرد هم آمده‌ایم که غزه همچون آیینه‌ای تکان‌دهنده در برابر وجدان جمعی ما ایستاده است. آنچه پیش چشمان ما رخ می‌دهد، نابودی سازمان‌یافته مردمی در محاصره است؛ مردمی که قربانی رژیمی آپارتاید و بی‌رحم شده‌اند، رژیمی که با مصونیت کامل دست به جنایت می‌زند.
مردم غزه آگاهانه و برنامه‌ریزی‌شده قتل‌عام می‌شوند؛ محله‌ها و خانه‌ها ویران شده، بیمارستان‌ها به گورستان بدل گشته و کودکان در شرایط قحطی و گرسنگی شدید گرفتار آمده‌اند. این یک جنگ معمولی نیست؛ این سیاست مجازات جمعی است، یورشی که نشانه‌های آشکار نسل‌کشی را با خود دارد.
اکنون عاملان این جنایات آشکارا از طرح‌های خود برای سیطره دائمی نظامی بر غزه سخن می‌گویند؛ از محصورسازی‌های تازه، مناطق حائل و اخراج‌های اجباری حرف می‌زنند و نام آن را «امنیت» می‌گذارند. اما نام واقعی‌اش «پاک‌سازی قومی» است؛ تلاشی سازمان‌یافته برای محو یک ملت.
حقوق بین‌الملل صراحت دارد: گرسنگی‌دادن، بمباران کور، هدف‌گیری غیرنظامیان و تخریب خانه‌ها همگی جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت‌اند. این اقدامات تحمیل شرایطی است که برای نابودی یک مردم طراحی شده و تنها یک نام دارد: نسل‌کشی.
تاریخ از ما خواهد پرسید: در لحظه‌ای که غزه به خفگی رسیده بود، آیا جهان اسلام با یک صدا سخن گفت و اقدام کرد یا تنها نظاره‌گر بود؟ امروز، بیانیه‌های توخالی و محکومیت‌های بی‌عمل هیچ ارزشی ندارد.
برای تحقق صلح و خروج کامل نیروهای اشغالگر از غزه، باید تمامی ابزارهای سیاسی، اقتصادی و حقوقی از جمله تحریم‌ها، بایکوت‌ها و فشار هماهنگ بین‌المللی را به‌کار بگیریم. باید در دادگاه‌های بین‌المللی پیگیر محاکمه همه عاملان و حامیان جنایات جنگی و نسل‌کشی باشیم و روابط با رژیمی که به قتل عام مردم بی‌گناه دست می‌زند قطع کنیم. مماشات در گذشته نتیجه‌ای نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت.
همزمان، باید با دولت‌هایی که این رژیم را مسلح کرده، از آن در برابر محکومیت جهانی دفاع می‌کنند و عدالت را وتو می‌زنند نیز مقابله کنیم. بی‌طرفی در برابر جنایت، همدستی با جنایتکاران است.
غزه تنها یک سرزمین در رنج نیست؛ نماد مقاومت و یادآور کرامت انسانی است که با بمب نابود نمی‌شود. مردم غزه چشم‌انتظار حمایت واقعی ما هستند و پایداری‌شان ما را به ایستادگی عملی و قاطعانه فرا می‌خواند.
پیامبر اکرم (ص) امت اسلامی را به پیکری واحد تشبیه کرده‌اند؛ امروز این پیکر در غزه به خون نشسته است. سکوت ما زخمی بر پیکر خودمان است و تنها اقدام شجاعانه راه درمان خواهد بود.
امیدوارم این نشست در تاریخ نه به‌عنوان محفلی برای سخنرانی و وعده، بلکه به‌عنوان نقطه عطفی در گذار جهان اسلام از انفعال به اقدام و از سکوت به رهبری ثبت شود؛ روزی که عدالت بر ترس، وحدت بر تردید و انسانیت بر سیاست غلبه یافت.
به یاد داشته باشیم، تراژدی غزه فقط مسئله‌ای اسلامی نیست؛ آزمونی برای وجدان جهانی است. از ملت‌ها در هر جای جهان، فارغ از دین و جغرافیا می‌خواهیم در کنار انسانیت، عدالت و کرامت بایستند؛ یعنی در طرف درست تاریخ.
تاریخ تأخیر را نخواهد بخشید. غزه نمی‌تواند منتظر بماند. زمان اقدام اکنون است.
