صبح سه‌شنبه هفتم مرداد، حیاط وزارت ورزش و جوانان میزبان مراسمی معنوی بود. جایی که تصاویر شهدای ورزشکار در مسیر ورودی نصب شد تا اعزامی‌های رویداد جهانی با یاد قهرمانان آسمانی بدرقه شوند.
تهران-ایران ویو24
این مراسم که به صورت همزمان با مراسم گرامیداشت شهدای ورزشکار جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و آیین بدرقه “کاروان وفاق” اعزامی به بازی‌های جهانی دانشجویان در چنگدو چین اختصاص داشت، جلوه‌ای خاص، فرهنگی و معنوی به خود گرفته بود، پیوندی میان ایثار و شهادت و آینده‌ای لبریز از امید و افتخار.
مراسم با قرائت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد ، آغازی قرآنی در صبحی متفاوت، در کنار چهره‌هایی که ناجوانمردانه از بین خانواده ورزش پر کشیدند.
در ادامه مراسم کلیپی از حضور جامعه ورزش در قطعه شهدا بهشت زهرا (س) پخش شد ، تصاویری تأثیرگذار از عهد دوباره قهرمانان امروز با قهرمانان دیروز بود.
دمام‌زنی سنتی، فضای رسمی مراسم را به رنگ آئین‌های عزاداری و حماسه کشاند، صدایی آشنا که ریشه در آیین‌های جنوب کشور داشت و قلب‌های حاضرین را با شور حسینی پیوند زد.
حجت‌الاسلام رضایی، نماینده ولی‌فقیه در سازمان بسیج مستضعفین نخستین سخنران مراسم بود. او با تأکید بر نقش شهدای ورزشکار در حفظ هویت ملی و دینی، مسئولیت سنگین ورزشکاران امروزی را یادآور شد، مسئولیتی که فقط به کسب مدال محدود نمی‌شود، بلکه انتقال فرهنگ ایثار، معنویت و مقاومت را نیز شامل می‌شود.
وی در ادامه گفت : جامعه ورزش مثل همیشه پیشتاز است و علم عزت ملت را بالا می آورد و قهرمانان و ورزشکاران مظهر توانایی های یک ملت هستند، شما ورزشکاران نور چشم ملت ایران هستید.
در ادامه، گروه سرود نوجوانان «اسرا» با اجرای هماهنگ و پرشور خود فضای مراسم را با ترکیبی از نشاط نوجوانانه و پیام‌های ملی-مذهبی همراه کرد. صدای یک‌دست این گروه در حسینیه وزارت ورزش ،گوشه‌ای از همبستگی بین مسئولین ، قهرمانان،ورزشکاران و خانواده شهدای ورزشکار را نمایان ساخت.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه دبیر شورای انقلاب فرهنگی، دومین سخنران مراسم، در بیانی اندیشمندانه به پیوند عقل، غیرت، دیانت و قهرمانی پرداخت و ورزشکاران را به عنوان یکی از بازوهای تمدن‌ساز انقلاب اسلامی توصیف کرد ، کسانی که در میدان رقابت، با منش پهلوانی و باورهای اعتقادی، نماینده فرهنگ ایران اسلامی هستند.
وی گفت: در جنگ 12 روزه با اسراییل همه مردم خوش درخشیدند اما ورزشکار خوش تر درخشیدند. ورزشکاران به صحنه آمدند و هم دلی و وطن دوستی خودشان را خالصانه نشان دادند. من دست همه ورزشکاران عزیز را که در این ایام جهاد کردند، می بوسم.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه ادامه داد: قهرمان واقعی این مملکت همین شهدا هستند. نوجوانانی که نه اسلحه ای دیدند و نه سردار سپاه بودند نه امیران ارتش. بیشترین تعداد شهدا را جامعه ورزش تقدیم ملت کردند. این شهدا عزت و آبروی مضاعفی به ورزش ایران دادند.
در بخش مداحی، ابوالفضل شهرابی ، با مرثیه‌سرایی در وصف حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، دل‌ها را روانه کربلا کرد و فضای مراسم رنگی عاشورایی به خود گرفت رنگی از ماه صفر، از اربعین حسینی، از اشک‌هایی که در سکوت جاری شد و پیوندی زد میان آیین قهرمانی و آیین عزاداری.
کلیپ «ای ایران» با تصاویری از سلام نظامی ورزشکاران کشورمان در میادین جهانی، نمایش داده شد ،تصاویری که نه‌تنها غرور ملی را برانگیخت، بلکه نشان داد هر مدال، هر پیروزی و هر لحظه افتخار، یادآور احترام به پرچم، به مردم و به راه شهیدان است.
در بخش پایانی مراسم، با حضور دکتر دنیامالی وزیر ورزش و جوانان، معاونین وزارت، مدیران ستادی، مسئول بسیج ورزشکاران، رؤسای فدراسیون‌ها و جمعی از ورزشکاران و مربیان تیم‌های ملی، از خانواده شهدای ورزشکار دفاع مقدس تجلیل به عمل آمد.
خانواده‌های شهدای ورزشکار ، با عکس‌های ورزشکاران خود روی سن آمدند، قاب‌هایی که یادآور افتخار و فراق بود. در این لحظات، غم و تأثر عمیقی در چهره‌های ورزشکاران حاضر نقش بست. سکوت سنگین و احترام عمیق، فضای مراسم را در برگرفت و حال و هوایی معنوی به آن بخشید و ورزشکاران با فریاد” یا حسین” و “یا علی” خانواده شهدای ورزشکار را بدرقه کردند.
قرار گرفتن خانواده شهدا در کنار ورزشکاران اعزامی، یکی از پرمعناترین صحنه‌های این رویداد بود. قرار گرفتن مادران و پدران شهید در کنار قهرمانان ملی، پیامی بلند در دل داشت و آن این بود این راه، ادامه دارد.
این مراسم، از سویی رنگ و بوی مسابقه، آمادگی و غرور ملی داشت، و از سوی دیگر، یادآور فضای ماه صفر، محرم و اربعین بود. هم مدال و سکو در آن دیده می‌شد، و هم پرچم‌های مشکی و نام حسین (ع). پیوندی میان قهرمانی و شهادت.
ورزشکاران اعزامی، پس از این آیین، با روحیه‌ای دوچندان و دل‌هایی پر از انگیزه، راهی بازی‌های جهانی چنگدو شدند ، با قلب‌هایی مطمئن، گام‌هایی استوار و نگاهی که از تصویر شهدا نیرو می‌گرفت. بدرقه‌ای که عهدی بود میان نسل‌ها، عهدی برای افتخار، برای ایمان، و برای ایران.
