همزمان با فعال شدن اسنپ‌بک، رسانه‌های غربی با بازی سه‌گانه تحریم، تورم و اعتراض، صحنه‌ای تازه اما آشنا برای فشار بر ایران می‌سازند.
ایران ویو24- اقتصادی
با فعال شدن مکانیزم ماشه یا اسنپ‌بک ذیل قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل، رسانه‌های غربی و شبکه‌های تحلیلی همسو با رویکردهای امنیتی و سیاست خارجی غرب، با تأکید فزاینده بر ابعاد اقتصادی تحریم‌ها، در حال ساختن یک خط روایی مشخص‌اند؛ روایتی که در آن:
-
تحریم‌ها فشار اقتصادی را تشدید می‌کنند؛
-
این فشار معیشت مردم را به بحران می‌کشاند؛
-
نتیجه طبیعی آن افزایش نارضایتی عمومی و احتمال اعتراضات خیابانی است؛
-
دولت ناگزیر خواهد شد به سیاست‌های کنترلی، امنیتی و اعمال محدودیت‌ها روی بیاورد.
کلیدواژه‌های تکرارشونده در این گزارش‌های خبری و تحلیلی عبارت‌اند از: تورم فزاینده، کاهش ارزش ریال، افزایش قیمت کالاهای اساسی و مواد غذایی، کاهش قدرت خرید مردم، فشار بر بازنشستگان، کارگران و اقشار کم‌درآمد، و سنگین شدن هزینه‌های زندگی، مسکن، بهداشت و درمان برای بخش بزرگی از جامعه. در این چارچوب، دولت ناکارآمد توصیف می‌شود و مجلس اصولگرا به دولت اصلاح‌طلب فشار می‌آورد؛ این فشار اقتصادی می‌تواند به نارضایتی گسترده منجر شود و در نتیجه اعتراضات به خیابان‌ها کشیده شود. همچنین پیش‌بینی می‌شود دولت برای مقابله با این نارضایتی‌ها به سیاست‌های کنترل‌شده و امنیتی متوسل شود که خود به تشدید تنش‌ها بیانجامد.
بخش قابل‌توجهی از این گزارش‌ها تحریم‌های بین‌المللی را یکی از عوامل اصلی فشارهای اقتصادی بر ایران معرفی می‌کنند. همزمان، برخی تحلیل‌ها با اشاره به فساد، سوءمدیریت، وابستگی به واردات و ضعف تولید داخلی، مشکلات اقتصادی را ساختاری و غیرقابل حل سریع می‌دانند.
اما پرسش کلیدی این است: آیا این رسانه‌ها و مراکز مطالعاتی غربی ـ صهیونیستی واقعاً نگران فشار اقتصادی بر مردم ایران‌اند؟ همان رسانه‌هایی که در گسترش تحریم‌های اقتصادی و افزایش فشار سیاسی بر ایران نقش‌آفرینی کرده‌اند؟ پاسخ روشن است: مسلماً نه. آنها در ادامه مأموریت خود به‌دنبال افزایش فشار روانی تحریم، نهادینه‌سازی رنج مردم ایران، کمک به بروز خشم صنفی و اجتماعی و تبدیل آن به چرخه خشونت در داخل کشورند.
از سوی دیگر، این گزارش‌ها در تشدید اثرات بین‌المللی و منطقه‌ای تحریم‌ها بر سیاست خارجی و دیپلماسی اقتصادی ایران نیز نقش ایفا می‌کنند. هرچه هزینه اقتصادی ایران بیشتر شود، سیاست خارجی و منطقه‌ای کشور می‌تواند تحت فشار بازنگری قرار گیرد، دیپلماسی اقتصادی تضعیف شود و زمینه برای مطالبه امتیاز از سوی طرف‌های غربی فراهم‌تر گردد.
چرا این محور برای رسانه‌های غربی ـ صهیونیستی جذاب است؟
۱. ایجاد روایت تقابلی «رنج ملت» در برابر حکومت:
تأکید بر تورم، بیکاری و کاهش قدرت خرید به شکل‌دهی تصویری کمک می‌کند که حکومت ایران مسئول اصلی رنج عمومی است و نه تحریم‌کنندگان. این روایت خشونت تحریم‌ها را مشروع جلوه داده، ضعف کیفیت زندگی را به تصمیمات سیاسی داخلی ربط می‌دهد و نارضایتی را به اقشار بیشتری تعمیم می‌دهد.
۲. پیش‌بینی اعتراضات به‌عنوان رخداد قریب‌الوقوع:
تحلیل‌ها القا می‌کنند که وقتی فشار اقتصادی از حدی فراتر رود، آستانه تحمل جامعه پایین می‌آید و اعتراضات کوچک می‌توانند به موج‌های بزرگ‌تر تبدیل شوند. در این چارچوب، گزارش‌ها با پیش‌بینی‌های نگران‌کننده همراه‌اند و از احتمال جرقه اعتراضات بزرگ‌تر سخن می‌گویند.
3. استفاده از فشار اقتصادی به عنوان ابزار فشار بین‌المللی
رسانه‌های غربی و اسرائیلی تحریم‌ها را نه فقط یک سیاست خارجی، بلکه یک ابزار راهبردی برای محدود کردن توان ایران در حوزه‌های هسته‌ای، منطقه‌ای، نظامی می‌بینند. برجسته کردن تأثیرات اقتصادی تأکید دارد که این ابزار دارد کار می‌کند و مردم تحت فشارند؛ بنابراین مشروعیت بین‌المللی برای تشدید تحریم‌ها فراهم می‌شود.
4. هم‌زمانی فشار اقتصادی با فشار سیاسی و منطقه‌ای:
فعال شدن اسنپ‌بک به‌عنوان فشار حقوقی و بین‌المللی معرفی می‌شود، در حالی که تحلیلگران می‌گویند ایران مجبور است بخش عظیمی از بودجه خود را برای مقابله با تحریم‌ها هزینه کند؛ از صادرات نفت تا مالیات، بدهی خارجی، محدودیت واردات، قطعی برق و کمبود کالاهای اساسی. این فشارها علاوه بر بُعد اقتصادی، پیامدهای سیاسی و اجتماعی نیز دارند.
5. زمینه‌سازی برای مطالبه امتیاز و دیپلماسی تحت فشار:
با تصویرسازی از بحران اقتصادی، قدرت چانه‌زنی غرب افزایش می‌یابد. غرب می‌تواند القا کند که آماده تنظیم تحریم‌هاست اگر ایران همکاری کند؛ این روایت عملاً بستری برای پذیرش شروط غرب در پرونده‌های هسته‌ای یا منطقه‌ای فراهم می‌کند.
بررسی مدارک موجود نشان می‌دهد این ترکیب از روایت‌ها و تحلیل‌ها، بیش از آنکه راه‌حل یا نگاهی انسانی به فشارهای تحریم ارائه دهد، در خدمت افزایش فشار روانی و مشروعیت‌بخشی به تحریم‌کنندگان است. بسیاری از این گزارش‌ها عمداً مقاومت مردم، ابتکارات محلی و سازوکارهای داخلی مقابله با تحریم را نادیده می‌گیرند.
تمرکز رسانه‌های غربی ـ صهیونیستی بر تأثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران پس از فعال شدن اسنپ‌بک، بخشی از یک استراتژی چندوجهی است: افزایش فشار بین‌المللی، مشروعیت‌بخشی به تحریم‌ها، بالا بردن هزینه سیاسی برای حکومت ایران، تحریک افکار عمومی داخل کشور و آماده‌سازی افکار عمومی جهانی برای پذیرش فشارهای بیشتر بر تهران.
جمع‌بندی راهبردی سردبیری ایران ویو24
همزمان با فعال‌سازی اسنپ‌بک از سوی دولت‌های غربی، رسانه‌های غربی‌ـ‌صهیونیستی با برجسته‌کردن پیامدهای اقتصادی ـ تورم، کاهش ارزش ریال، فشار بر معیشت و اقشار کم‌درآمد ـ می‌کوشند روایت «رنج مردم» در برابر حکومت را تقویت کنند، اعتراضات را پیش‌بینی‌پذیر و حتمی جلوه دهند، و افکار عمومی داخل و خارج را برای پذیرش فشار بیشتر یا خرابکاری‌های برنامه‌ریزی‌شده در داخل ایران آماده کنند.
این روایت، در عمل بیش از آنکه نگاهی انسانی به وضعیت مردم داشته باشد، ابزاری برای تشدید فشار روانی، افزایش هزینه سیاسی و مداخله خرابکارانه احتمالی و برنامه‌ریزی‌شده در ایران است و زمینه را برای مطالبه امتیاز در حوزه‌های هسته‌ای و منطقه‌ای فراهم می‌کند.
