نورمن فینکلستاین، تحلیلگر آمریکایی در ارزیابی تازهای از رویکرد غرب نسبت به جنگ غزه، قدرتهای آمریکا و اروپا را متهم کرد که چون «یک مافیای سیاسی» در پشت اسرائیل صف کشیدهاند و با بازتعریف مفاهیم حقوقی، راه را برای تضعیف اتهام نسلکشی هموار میکنند.
ایران ویو ۲۴ – بین الملل
نورمن فینکلستاین، استاد علوم سیاسی و نویسنده یهودی–آمریکایی، در گفتوگو با پادکست «ماریا فرانسوا» تأکید کرد که «حقوق بینالملل» در جهان امروز بیش از آنکه ابزاری برای عدالت باشد، به زبان سیاست و میدان جنگ روایتها تبدیل شده و در پرونده غزه و اسرائیل عملاً «بیدندان» و وابسته به قدرتهای بزرگ عمل میکند.
او گفت قدرتهای غربی و رسانههای جریان اصلی مفاهیم حقوقی را طوری بازتعریف میکنند که در خدمت اهداف سیاسی خود باشد، نه در مسیر حمایت از قربانیان. فینکلستاین با مرور تحول تاریخی حقوق بینالملل—از دوران مبارزه برای رهایی ملی تا عصر حقوق بشر—تصریح کرد این چارچوب حقوقی بهتدریج از زبان جنبشهای ضداستعماری خارج و به ابزاری در دست دولتها و نخبگان برای مشروعیتبخشی به سیاستهایشان تبدیل شده است. به باور او، نهادهایی مانند سازمان ملل و دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ) بدون تکیه بر اراده قدرتهای بزرگ توان اجرای احکام خود را ندارند و به همین دلیل «رأیهای قوی صادر میشود، اما روی زمین اتفاقی نمیافتد».
فینکلستاین درباره رأی اخیر دیوان لاهه توضیح داد که این نهاد اگرچه «حق حفاظت فلسطینیهای غزه در برابر نسلکشی» را به رسمیت شناخته و خطر آسیب جبرانناپذیر را تأیید کرده، اما بهطور صریح اعلام نکرده که ادعای نسلکشی علیه اسرائیل را بالفعل موجه تشخیص داده است. او افزود مذاکرات آتشبس، ترتیبات امنیتی و طرحهای بازسازی نیز معمولاً در چارچوب پروژههای ژئوپولیتیک قدرتها تعریف میشود، نه بر پایه حقوق قربانیان و الزامات کنوانسیون نسلکشی یا حقوق بشردوستانه.
این تحلیلگر آمریکایی ریشه بحران را تنها در شخص نتانیاهو ندانست و از روندی عمیقتر سخن گفت: گسترش رادیکالیسم، قدرتگیری نیروهای مذهبی–ملیگرا و تقویت رویکردهای سختگیرانه علیه فلسطینیها در جامعه و نظام سیاسی اسرائیل. به گفته او، تداوم اشغال، مصونیت از مجازات و حمایت خارجی بستری برای رشد گرایشهای برتریجویانه و نژادپرستانه فراهم کرده که خود را «فوق قانون» و فراتر از هر داوری جهانی میدانند.
فینکلستاین در جمعبندی، ساختار قدرت جهانی را به «خانوادهای مافیایی» تشبیه کرد: حلقهای کوچک از دولتهای قدرتمند—بهویژه آمریکا و متحدانش—که نقش پدرخوانده را بازی میکنند، قانون را خود مینویسند و هر زمان به ضررشان باشد آن را کنار میگذارند یا با فشار سیاسی و رسانهای خنثی میکنند.
