انتخابات پارلمانی عراق برگزار شد و نتایج آن به زودی اعلام می‌شود. با این حال، بازتاب رسانه‌ای غربی و صهیونیستی همچنان بیشتر بر ایران متمرکز هستند تا بر عراق. در این روایت، هر تحرک سیاسی در بغداد، به‌طور خودکار بازتابی از سیاست‌ها و بازیگری تهران تعبیر می‌شود.
ایران ویو 24- رسانه
عراق ششمین دوره انتخابات پارلمانی خود از زمان سقوط رژیم صدام حسین در ۲۰۰۳ را برگزار کرده، اما همچنان با شکاف عمیق بین جامعه و سیاست‌گذاران مواجه است. این در حالی است که در ماه ها، هفته ها و روزهای منتهی به انتخابات پارلمانی عراق، بخش قابل توجهی از رسانه‌های غربی و صهیونیستی تمرکز اصلی تحلیل‌ها و گزارش‌های خود را نه بر مشکلات درونی عراق – از جمله مشکلات اقتصادی، ضعف نهادها یا بی‌اعتمادی عمومی – بلکه بر «نفوذ ایران» گذاشتند و همچنان این رویکرد ادامه دارد.
از نگاه رسانه‌ای، انگیزه این رویکرد را می توان مهندسی افکار عمومی در دو سطح ارزیابی کرد:
۱. جایگزینی گفتمان « عراق مردمی» با «عراق ایرانی»
در تمام گزارش‌های مهم غربی، واژه‌های کلیدی مانند نیروهای نیابتی ایران، شبه نظامیان وابسته به ایران، سایه ایران بر انتخابات عراق و رقابت ایران و آمریکا در عراق بارها تکرار شده است.
از منظر تحلیل محتوا، این الگو نوعی تلاش برای جایگزینی گفتمانی است که به جای تمرکز بر خواسته‌های واقعی مردم عراق (اصلاحات، اشتغال، خدمات عمومی)، رسانه‌ها مسئله را به صورت تقابل دوگانه «ایران–آمریکا» در عراق تعریف می‌کنند؛ تا مسئله از سطح اجتماعی-ملی به سطح ژئوپلیتیکی کشیده شود، تا مخاطب احساس کند هر تحول داخلی در عراق در اصل بازتاب رقابت با ایران است؛ روایتی که در آن، ایران به‌عنوان «نماد تحریم و تهدید»، و آمریکا به‌عنوان «منبع توسعه و امید اقتصادی» بازنمایی می‌شود. به همین ترتیب در بیشتر گزارش‌های انگلیسی‌زبان، ایران نه به‌عنوان یک همسایه طبیعی عراق با اشتراکات سیاسی و مذهبی عمیق و عادی بلکه به‌عنوان «تهدید» یا «عامل مداخله‌گر» قاب‌بندی می‌شود. این در حالی است که عراق وارد سومین دهه پس از مداخله نظامی آمریکا شده است و حضور دو دهه ای آمریکا در این کشور نه تنها مشکلات ساختاری عراق را حل نکرده، بلکه این کشور را در معرض بحران‌های امنیتی و تهدیدات جدید صهیونیستی قرار داده است.2. تضعیف مشروعیت جریان‌های شیعی مستقل از غرب
در نگاه رسانه‌ای غرب، هر نیروی سیاسی شیعی در عراق که مخالف حضور آمریکا باشد، به‌طور خودکار در «اردوگاه ایران» قرار می‌گیرد. اما در واقعیت، بخش قابل توجهی از این گروه‌ها رویکردی ملی‌گرایانه و مستقل دارند. نکته قابل توجه آن است که در همین انتخابات، اکثر احزاب شیعی تلاش کرده‌اند شعارهای خدمات‌محور، عدالت اجتماعی و اصلاح اداری را جایگزین گفتمان‌های فرقه‌ای و خارجی کنند. با این حال، رسانه‌های غربی با یکسان‌سازی عمدی این جریان‌ها با سیاست‌های تهران، سعی دارند مشروعیت داخلی آنان را تضعیف و اعتماد عمومی به نیروهای مستقل را کم‌رنگ کنند.
اهداف راهبردی خط روایی برجسته‌سازی نقش ایران در انتخابات عراق
بر اساس الگوی شناخته شده غربی می توان گفت: برجسته کردن نقش ایران در انتخابات عراق سه هدف ضمنی دارد:
- تداوم ساخت ذهنی «ایران مداخله‌گر»
این خط روایی، ادامه مستقیم پروژه «ایران‌هراسی» در فضای بین‌المللی است؛ هدف آن تثبیت این تصور است که حضور یا تعامل ایران در هر کشور منطقه، ذاتاً تهدیدآمیز است. - اعمال فشار غیرمستقیم بر دولت آینده عراق
با بزرگ‌نمایی نقش ایران، رسانه‌ها فضایی ایجاد می‌کنند که هر حزب و در نتیجه دولت منتخب عراق برای کسب مشروعیت غربی، ناچار شود از نیروها یا احزاب نزدیک به ایران فاصله بگیرد؛ نوعی مهندسی فشار سیاسی از طریق رسانه. - توجیه استمرار حضور نظامی و سیاسی آمریکا و متحدان غربی در عراق
با طرح مکرر «تهدید نفوذ ایران»، حضور نیروهای آمریکایی و ائتلاف غربی نه به‌عنوان دخالت، بلکه به‌عنوان «ضرورت امنیتی» بازنمایی می‌شود.
