AR | EN

1404-04-26 10:55

AR | EN

1404-04-26 10:55

اشتراک گذاری مطلب

گزینه‌های باقی‌مانده برای دیپلماسی هسته‌ای

تهران-ایران ویو24

«تایتی ارستو» در اندیشکده کوئینسی با عنوان «جنگ اسرائیل علیه ایران، پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را نقض کرد» استدلال می‌کند که حملات نظامی اسرائیل (با مشارکت آمریکا) به تأسیسات هسته‌ای ایران، نه‌تنها مانع از اشاعه نشده بلکه به پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) آسیب زده است. در ادامه، خلاصه‌ای جامع از محتوای مقاله ارائه می‌شود:

خلاصه جامع مقاله

۱. تضعیف NPT و پایان شفافیت هسته‌ای ایران

  • حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران باعث شد تهران همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تعلیق کند، پایان شفافیتی که از ۱۹۷۴ برقرار بود.

  • اطلاعات کلیدی درباره مواد شکافت‌پذیر ایران اکنون دیگر در دسترس آژانس نیست، که خطر انحراف به کاربرد نظامی را افزایش می‌دهد.

۲. مشروعیت تهدید خروج ایران از NPT

  • استفاده از زور علیه ایران می‌تواند بر اساس ماده ۱۰ NPT، مبنایی حقوقی برای خروج ایران از معاهده فراهم کند.

  • این وضعیت ممکن است انگیزه ایران برای دستیابی به بازدارندگی هسته‌ای را تقویت کند.

۳. بی‌ثباتی منطقه‌ای و احتمال جنگ بی‌پایان

  • اقدامات اسرائیل و آمریکا، بدون نابودی کامل توان هسته‌ای ایران، احتمال درگیری نظامی ادامه‌دار را افزایش داده است.

  • ایران، اسرائیل و آمریکا اکنون در یک چرخه خطرناک کنش و واکنش قرار گرفته‌اند.

۴. تضعیف دیپلماسی و بدبینی به مذاکره

  • حمله در جریان مذاکرات ایران و آمریکا (با میانجی‌گری عمان) رخ داد و اعتماد را تضعیف کرد.

  • ایران همچنان راه مذاکره را نبسته، اما خواهان تضمین‌هایی برای امنیت خود است.

۵. راهکارهای دیپلماتیک جایگزین

  • کنسرسیوم هسته‌ای منطقه‌ای: طرحی شامل ایران و کشورهای خلیج فارس برای غنی‌سازی مشترک، با امکان مشارکت روسیه یا چین.

  • مکانیسم راستی‌آزمایی منطقه‌ای: الگویی شبیه ABACC (برزیل-آرژانتین) که می‌تواند مکمل یا جایگزین نظارت آژانس باشد.

  • توافق‌های مشروط منطقه‌ای درباره محدودسازی غنی‌سازی و ذخایر هسته‌ای، می‌توانند به اعتمادسازی و فشار برای رفع تحریم‌ها کمک کنند.

۶. نتیجه‌گیری: دو راهی جنگ یا مصالحه

  • ادامه سیاست فشار حداکثری آمریکا، برخلاف هدف اعلامی‌اش، رژیم منع اشاعه را تضعیف کرده و خطر جنگ را افزایش داده است.

  • تنها مسیر پایدار، بازگشت به دیپلماسی بر اساس مصالحه و ترتیبات منطقه‌ای چندجانبه است که امنیت جمعی را تقویت کند.

اشتراک گذاری مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سیاسی
جهان
تحلیل و یاداشت ها