برنامه کمیته محلی جام جهانی در سیاتل برای پیوند زدن دیدار ایران و مصر با رویدادهای «هفته افتخار»، مسابقهای عادی را به پروندهای چندلایه در سیاست ورزشی تبدیل کرده و واکنش مشترک دو کشور، حالا این برخورد فرهنگی را به آزمونی جدی برای فیفا و فرصتی دیپلماتیک در روابط تهران- قاهره بدل ساخته است.
ایران ویو24- سیاست خارجی
برنامه کمیته محلی جام جهانی ۲۰۲۶ در شهر سیاتل برای گنجاندن مسابقه ایران و مصر در چارچوب «هفته افتخار» و حمایت از همجنسگرایان در این شهر، در شرایطی که در هر دو کشور اسلامی هستند و قوانین و ساختارهای فرهنگی در مقابله با انحرافات جنسیتی دارند، بهسرعت به مسئلهای سیاسی و رسانهای تبدیل شده و ابعاد فراتر از یک اقدام تشریفاتی پیدا کرده است.
در حالی که ادعا می شود، این طرح پیش از مشخص شدن تیمهای حاضر در سیاتل تنظیم شده بود، اما با قرار دادن نام ایران و مصر در این برنامه تحریک آمیز و حساسیتبرانگیز، اکنون اغلب کارشناسان این انتخاب را نوعی اقدام تحریک آمیز سیاسی-ارزشی از سوی میزبان برای به چالش کشیدن فرهنگ و تمدن غیرغربی و اسلامی ارزیابی می کنند که میتواند پیامدهای دیپلماتیک و ورزشی در پی داشته باشد.
در واکنش رسمی، فدراسیونهای فوتبال ایران و مصر ضمن ارسال نامه به فیفا، اعلام کردهاند که مطابق مواضع فرهنگی و قوانین ملی خود، امکان همراهی با تشریفات ویژه این نامگذاری، از جمله استفاده از نمادهای رنگینکمانی، را ندارند. این موضعگیری مشترک، موضوع را از سطح یک تصمیم شهری در آمریکا به مسئلهای در سطح روابط ورزشی بینالمللی ارتقا داده است.
با توجه به موضع مشترک ایران و مصر، انتظار میرود فیفا برای جلوگیری از تنش و حفظ شرایط عادی رقابتها وارد عمل شود و تغییراتی در نحوه برگزاری این دیدار اعمال کند. فیفا تاکنون بهطور رسمی اظهارنظری درباره این همزمانی نکرده است، با این حال، با توجه به تجربه سالهای اخیر، حتی در صورت تعدیل رسمی برنامهها، احتمال بروز فعالیتهای نمادین و تجمعات پیرامونی توسط گروههای محلی و معاند همچنان وجود دارد؛ موضوعی که میتواند این دیدار را به یکی از پروندههای پرحاشیه جام جهانی ۲۰۲۶ تبدیل کند.
در همین چارچوب، به نظر میرسد ایران و مصر ناگزیر به هماهنگیهای دیپلماتیک، فرهنگی و ورزشی دقیقتر پیش از مسابقه خواهند بود تا هم از تنشهای احتمالی بکاهند و هم امکان مدیریت حاشیهها و حفاظت از چارچوبهای مورد نظر خود را فراهم کنند. ضمن اینکه این مسئله میتواند به بستری برای رایزنیهای چندلایه تهران و قاهره برای ابتکارهای دیپلماتیک، فرهنگی و اجتماعی و توسعه روابط دوجانبه تبدیل شود.
