یک کارشناس سیاست خارجی با اشاره به مواضع اخیر عراقچی درباره آمادگی ایران برای مذاکره با آمریکا و وجود ابتکارهای جدید برای مذاکره، می‌گوید: موفقیت مذاکرات مستلزم اراده سیاسی، ارائه ابتکارات ملموس و تعامل مستقیم طرفین است و تکیه صرف بر مذاکرات غیرمستقیم، کندی مسیر و سوءاستفاده بدخواهان را به همراه دارد.
زهرا ترابی- ایران ویو24
ساسان کریمی تحلیلگر بین المللی در گفتگو با ایران ویو24، درباره اظهارات اخیر وزیر امور خارجه مبنی براینکه ایران ابتکارات تازه برای مذاکره دارد، پاسخ داد: برای شکل‌گیری هر مذاکره‌ای، حتی اگر مقدماتی نداشته باشد، چند الزام ضروری وجود دارد. اول، اراده سیاسی همه طرف‌های اصلی مذاکره. دوم، تبیین چشم‌انداز منافع برای طرفین، سوم، طرح‌ها و ابتکاراتی که هر بازیگر باید روی میز بگذارد.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد در مذاکرات پیشین و احتمالی بین ایران و آمریکا، این لایه‌ها خصوصاً در اراده سیاسی و ابتکارات همواره با اشکال مواجه بوده‌اند و مسیر مذاکرات روی مدار صحیحی حرکت نکرده است.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: در تحلیل منطقه، کشورهای عرب با توجه به تهدیدهای اسرائیل، نظرشان نسبت به گذشته تغییر کرده و ایران قدرتمند را عاملی مفید برای ثبات منطقه می‌دانند، به ویژه در تعامل با ترکیه و تا حدی پاکستان. با این حال، رژیم صهیونیستی همچنان یکی از بازیگران مؤثر و مانع اصلی در مسیر مذاکرات ایران و آمریکا است و بیشترین تخریب را در هر مداری اعمال می‌کند.
کریمی گفت که براین باور است: در این لایه، هیچ اتفاق جدیدی رخ نداده است. اراده سیاسی از طرف آمریکا نسبت به گذشته افزایش نیافته است، رفع مزاحمت از طرف اسرائیل تغییری نکرده است و ابتکارات ملموس جدید از سوی ایران یا آمریکا مشاهده نمی‌شود.
او ادامه داد: آقای عراقچی اعلام کرده که ایران برای جنگ و مذاکره آماده است. اما این موضع، بیشتر تدافعی و واکنشی است؛ یعنی ایران به هر کنش احتمالی آمریکا آماده پاسخ است، اما بهتر است آغاز ابتکار عمل از سوی تهران باشد. این ابتکار باید یک‌طرفه یا بدون هماهنگی نباشد و مستلزم استمزاج از طرف آمریکا نیز باشد. به عبارت دیگر، ابتکارات باید برای هر دو طرف قابل قبول و مفید باشد تا غالب شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه مذاکره مستقیم بدون کشور واسطه غیر بهتر است پاسخ داد: مزاکره مستقیم همیشه بهتر است. تجربه نشان داده که مزاکره غیرمستقیم مسیر مذاکرات را کند می‌کند و فرصت سوءاستفاده بدخواهان را فراهم می‌آورد. مذاکره غیرمستقیم صرفاً باعث ایجاد ظاهر مذاکره و کندی در روند دستیابی به توافق می‌شود و تأثیر واقعی ندارد.
کریمی در پایان خاطرنشان کرد: بنابراین، برای رسیدن به توافق سیاسی واقعی، ایران نیازمند ترکیبی از اراده سیاسی، ارائه ابتکارات ملموس و انجام مذاکره مستقیم است. صرفاً اعلام آمادگی برای مذاکره بدون این عناصر، نمی‌تواند نتایج ملموس به همراه داشته باشد و صرفاً اعتبار لفظی مذاکره را ایجاد می‌کند.
