تحلیل‌های درباره جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل در تابستان ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که برخلاف روایت‌های اولیه رسانه‌های غربی درباره «پیروزی قاطع اسرائیل»، بررسی اهداف عملیاتی، داده‌های میدانی و برآوردهای کارشناسان نشان‌دهنده یک بن‌بست راهبردی است.
ایران ویو24- دفاعی و امنیتی
میدل ایست مانیتور در تحلیلی که 17 نوامبر منتشر شده، می نویسد: در جنگ 12 روزه هیچ‌یک از طرفین نتوانستند به اهداف کلیدی خود برسند و نتیجه جنگ، «پایان‌یافته اما حل‌نشده» باقی ماند.
این گزارش، در واکنش به روایت‌های مبتنی بر «پیروزی قاطع اسرائیل»، یادآور می‌شود که ارزیابی نتیجه جنگ بر اساس حجم خسارات میدانی معیار دقیقی نیست و معیار معتبر، درجه تحقق اهداف راهبردی است. بر همین مبنا، تحلیلگران مجموعه اهداف اسرائیل را چنین طبقه‌بندی می‌کنند:
وارد ساختن ضربه تعیین‌کننده به برنامه هسته‌ای ایران
ایجاد تضعیف پایدار در توان موشکی و سامانه‌های دفاعی ایران
ایجاد اختلال ساختاری در شبکه فرماندهی از طریق ترور فرماندهان ارشد
تحریک و فعال‌سازی شکاف‌های اجتماعی و بروز ناآرامی در داخل ایران
ارزیابی داده‌ها نشان می‌دهد هیچ‌یک از این اهداف به‌صورت کامل محقق نشده است. طبق گزارش میدل‌ایست‌مانیتور، اگرچه برخی زیرساخت‌های هسته‌ای دچار آسیب شدند، اما تأسیسات حیاتی، از جمله فردو، بدون خسارت جدی باقی ماندند و روند توسعه سایت‌های عمیق‌مدفون نیز ادامه یافت. این داده‌ها نشان می‌دهد که اسرائیل صرفاً تعویق زمانی در برنامه‌ی هسته‌ای ایران ایجاد کرد، نه تخریب راهبردی آن.
در حوزه توان موشکی، یادداشت با استناد به تحلیلگران غربی توضیح می‌دهد که حملات اولیه اسرائیل، ضربات تاکتیکی به برخی پایگاه‌ها وارد کرد، اما این آسیب‌ها کوتاه‌مدت بودند. ایران توانست ظرفیت‌های عملیاتی را در مدت زمان محدود احیا کند و زیرساخت‌های تولیدی نیز تاب‌آوری بیشتری نسبت به برآوردهای اولیه اسرائیل داشتند. بنابراین هدف ایجاد تضعیف بلندمدت در توان موشکی ایران هم محقق نشد.
بخش دیگری از گزارش به ارزیابی اسرائیل درباره اثرات ترور فرماندهان ارشد ایران می‌پردازد. تل‌آویو انتظار داشت که این عملیات‌ها موجب فروپاشی یا حداقل اختلال شدید در شبکه فرماندهی ایران شود. اما روند جانشینی فرماندهان، سریع و سازمان‌یافته انجام گرفت و ساختار فرماندهی، با وجود شوک اولیه، انسجام و کارکرد عملیاتی خود را حفظ کرد. حتی محاسبات دیپلماتیک تهران برای بازگشت به مسیر مذاکره نیز نشان داد که انسجام راهبردی تداوم یافته است. به بیان دیگر اسرائیل در ایجاد اختلال موفق بود، اما از تحقق هدف «فروپاشی ساختاری» فاصله‌ی جدی داشت.
گزارش همچنین اشاره می‌کند که مفروضات اسرائیل درباره بروز شکاف‌های اجتماعی گسترده در ایران اشتباه از کار درآمد. هیچ موج قابل‌توجهی از ناآرامی شکل نگرفت، نارضایتی سیاسی قبلی نیز به حاشیه رفت و جامعه در واکنش به حمله خارجی، رفتاری مبتنی بر همبستگی ملی نشان داد. بدین‌ترتیب این حوزه از اهداف اسرائیل بیشترین میزان عدم تحقق را تجربه کرد.
در جمع‌بندی نهایی، تحلیلگران میدل‌ایست‌مانیتور تصریح می‌کنند که اسرائیل به برخی دستاوردهای تاکتیکی دست یافت، اما از تحقق اهداف راهبردی خود ناتوان ماند و نتیجه جنگ، در نهایت به یک بن‌بست راهبردی ۵۰–۵۰ انجامید؛ وضعیتی که حتی در ارزیابی‌های داخلی اسرائیل نیز با تعبیر «پایان‌یافته اما حل‌نشده» توصیف می‌شود.
