اغلب تحلیلگران معتقدند آتش‌بس اخیر چه به جنگ دوباره منجر شود و چه به شکل شکننده ادامه یابد، نقطه آغاز مرحله‌ای جدید از رقابت و تقابل میان ایران و اسرائیل به نیابت از آمریکا و غرب است؛ مرحله‌ای که الزاما صرفاً نظامی نیست.
تهران-ایران ویو24
در پی آتش‌بس میان ایران و اسرائیل پس از جنگ ۱۲ روزهای که رژیم صهیونیستی به ایران تحمیل کرد و منطقه را تا آستانه یک درگیری گسترده کشاند، نگاه تحلیلگران و ناظران بین‌المللی اکنون به سمت «رفتار استراتژیک تهران» در مرحله پس از درگیری و حتی به زعم برخی تحلیلگران در فاصله بین دو جنگ معطوف شده است.
بر اساس این دیدگاه نیز وب‌سایت تحلیلی میدل‌ایست‌آی می نویسد، ایران عملاً وارد یک فاز آماده‌سازی برای تقابل بلندمدت با اسرائیل شده است. اما درباره گزینه های ایران در دوره پس از جنگ 12 روزه، دیدگاه های مختلفی وجود دارد.
برخی از سناریوها و تحلیل های ارائه شده در روزهای گذشته را می توان چنین خلاصه نمود:
1- راهبرد «صبر راهبردی»؛ بازگشت به بازی زمان
برخی ناظران معتقدند ایران در مرحله پس از درگیری، استراتژی آشنای «صبر راهبردی» را در پیش گرفته است. این راهبرد مبتنی بر کاهش سطح تنش در ظاهر، اما فعال‌سازی تدریجی ظرفیت‌های داخلی و منطقه‌ای برای رقابت با دشمن در پس‌زمینه است. به‌عبارتی، تهران تلاش می‌کند با خرید زمان، فرصت بازتنظیم ظرفیت‌های خود را به‌دست آورد — چه در حوزه نظامی و هسته‌ای، و چه در حوزه ژئوپلیتیک.
2- بازنگری در سیاست هسته‌ای؛ هوشمندسازی مسیر
برخی از تحلیلگران نیز می گویند در پی حملات و بمباران برخی تأسیسات هسته‌ای ایران، گزارش‌ها حاکی از آن است که تهران مشغول بازبینی جدی در سیاست غنی‌سازی اورانیوم است. به‌جای حرکت‌های شتاب‌زده، هدف فعلی مهندسی دوباره فرآیندها، ایجاد امنیت بیشتر در سایت‌ها و بازسازی توانایی‌های از دست رفته، با حفظ وجهه بازدارندگی است. این تغییر رویکرد به دنبال هوشمندسازی مسیر هسته ای ایران است.
3- دیپلماسی فعال با بازیگران همسو
یک ارزیابی دیگر متمرکز بر این دیدگاه است که در کنار خوداتکایی، تهران به‌طور موازی در حال تقویت همکاری های منطقه‌ای است. افزایش تماس ها و رایزنی ها با کشورهای عربی منطقه در این راستا است. به گفته تحلیلگران، این همکاری نه به معنای ایجاد یک بلوک ژئوپلیتیکی برای مقابله با نظم مورد نظر غرب در خاورمیانه، بلکه یک همکاری تاکتیکی موقت در برابر توسعه طلبی آمریکایی-اسرائیلی در منطقه است که نقطه عطف آن جنگ با ایران است.
4- تطبیق با وضعیت «جنگ بلندمدت»
بر اساس تحلیل میدل‌ایست‌آی، آنچه اکنون میان ایران و اسرائیل جریان دارد، نه یک آتش‌بس به معنای کلاسیک، بلکه ورود به فاز جدیدی از تقابل ساختاری است؛ فازی که در آن تهران به‌جای درگیری مستقیم، بر «آماده‌سازی، هوشمندسازی و موقعیت‌یابی مجدد» تمرکز دارد.
در مجموع
اغلب تحلیلگران معتقدند آتش‌بس اخیر چه به جنگ دوباره منجر شود و چه به شکل شکننده ادامه یابد، نقطه آغاز مرحله‌ای جدید از رقابت و تقابل میان ایران و اسرائیل به نیابت از آمریکا و غرب است؛ مرحله‌ای که الزاما صرفاً نظامی نیست، بلکه دارای ابعاد سیاسی، امنیتی و رسانه‌ای است. ایران با ترکیب ابزارهای نرم و سخت، به‌دنبال بازسازی موقعیت خود در نظم منطقه‌ای است — نظمی که جنگ دوباره با ایران برای کسی قابل تصور نباشد.
